1. Wywiad

Na samym początku powinien zostać przeprowadzony wywiad. Nie zdziw się jak optometrysta zapyta o Twój wiek i zwyczaje życia codziennego. Pytania dotyczące pracy i nawyków nie są czystą ciekawością czy wścibstwem specjalisty, ale mają dać mu pełen obraz tego w jaki sposób używasz wzroku na co dzień. Te informacje są niezmiernie ważne w przebiegu badania, a także w przepisaniu końcowej recepty. Twoje okulary bowiem mają podwyższać komfort Twojego życia, a nam chodzi o to aby zaproponować Ci optymalne rozwiązanie. Przyjmowanie ciągłe niektórych leków może wpływać na Twój układ wzrokowy, dlatego zawsze powiedz o wszystkich dolegliwościach oraz o wszystkim co Cię niepokoi.

2. Autorefraktometr

Komputerowe badanie wzroku, które powinno być przez specjalistów wykorzystywane jako wstępne, poglądowe badanie, raczej przesiewowe, które ma być punktem wyjścia do szczegółowej analizy i kolejnych etapów badania. Autorefraktometr pokazuje wstępną analizę refrakcji, wskazuje wadę wzroku i zaproponowaną korekcję w obrębie korekcji sferycznej i ewentualnie cylindrycznej wraz z osią. To badanie jednak nie może w żadnym wypadku być jedynym jakim zostaniesz poddany i jeżeli specjalista zaproponuje wypisanie recepty na podstawie wydruku z autorefraktometra bez użycia foroptera czy oprawy próbnej wraz z wymiennymi szkłami próbnymi i wykonaniem dodatkowych testów, niech włączy Ci się czerwona lampka i nie wykonuj okularów na bazie takiej recepty.

3. Foropter

Kolejnym etapem badanie jest użycie foroptera z wymiennymi szkłami próbnymi. Badający w foroptrze będzie umieszczał kolejno szkła próbne, aby dobrać Ci najlepszą korekcję. Pierwszym etapem będzie badanie ostrości wzroku przy patrzeniu w dal (zachowując odpowiednią odległość badania). Do tego testu służą wyświetlane w odpowiedniej odległości optotypy (tablice z literkami, obrazkami lub pierścieniami). Przy tym teście może okazać się, że jednoocznie widzisz gorzej niż przy patrzeniu obuocznym i jest to normalne w przypadku niektórych wad refrakcji. Ważnym jest aby gabinet był wyposażony w system wyświetlania optotypów tak aby przy badaniu badający mógł je zmieniać. Zdarza się bowiem, że pacjenci uczą się tablic na pamięć, nie zawsze z rozmysłem, co utrudnia dobranie najlepszej korekcji.

4. Test solniczki

Test przeprowadzany w stronę wykrycia astygmatyzmu, również tego mniejszych wartości, pomaga również dobrać dobrą wartość cylindra, bowiem to dzięki dobrze dobranej korekcji cylindrycznej w przypadku występowania astygmatyzmu mamy pewność, że nasze widzenie trójwymiarowe jest prawidłowe. W innym wypadku występują duże problemy z oceną odległości i widzeniem przestrzennym.

5. Test czerwono –
zielony

Kolejnym etapem badania jest przeprowadzenie testu czerwono – zielonego, który jest używany w celu sprawdzenia czy zaproponowana korekcja sferyczna została optymalnie dobrana, test ten nie tylko zero-jedynkowo wskazuje poprawność korekcji, ale także określa kierunek ewentualnej poprawy. Jest to test różnicowy charakteryzujący się bardzo dużą dokładnością. W oku bez wady wzroku promienie czerwone i zielone skupiają się w jednym miejscu na siatkówce, w oczach z wadą wzroku punkty skupienia są przed luz za soczewką co umożliwia postawienie prawidłowej diagnozy i sprawdzenie czy dobrana korekcja jest prawidłowa.

6. Oprawa próbna

Ostatnim etapem jest wyjście na salon w oprawie próbnej z zamontowanymi szkłami próbnymi. Teraz z dobranymi mocami masz szansę zapoznać się z otoczeniem. Zostaniesz poproszony o wyjrzenie przez witrynę salonu, aby sprawdzić widzenie dali oraz przetestować chodzenie po schodkach. Szczególnie w korekcji astygmatyzmu tak ważnym jest dobranie odpowiedniej soczewki cylindrycznej tak aby podłoga czy ziemia pod nogami nie „pływała”.